Merhaba, sevgili okurlarım. Hayatımda tursuz istanbul'a gitmemiş biri olarak sevgilimin de teşviki ile LGBT onur haftasına katıldım. Bir gün öncesinde hazırlıklara çok yoğun olmasa da elimden geldiğince yardım ettim. Bu kadar farklı cinsel yönelimleri olan insanları bir arada yardımlaşırken görmek beni cok mutlu etti. Sanki başka bir gezegende başka bir toplulukta yaşıyor gibiydim. Feminen tavırların hiç tuhaf algılanmadığı, çok yaratıcı-farklı stilde insanların bir arada olduğu bir yerdi. Kendi ayıbım olarak gördüğüm transfobimi bile bir nebze olsa yendim. Benim için çok büyük bir gelişmeydi. Yine de melankolik bir yanım durumu analiz etmeye calıştı. Bizler gaydik. Yeri geldiğinde 2 hetero taklidi yapar durumu kurtarırdık. Cinsel kimliğimizi saklar normal bir işe girebilir, yadırganmazdık. Ama trans bireylerin hissettikleri ve buna uygun bir fiziksel değişimleri onları dışarıya karşı savunmasız kılıyor. Yaşadıkları acıları tahmin bile edemem. Bu dünyada özellikle Türkiye'de en kötü davranışlara onlar maruz kalıyor. Ona rağmen oldukları kişiden vazgeçmiyorlar. Bence tüm dünyanın örnek alması gereken cesaret ve benliğini tanıma duygusu trans bireylerimizde. Bir ablamın söylediği gibi -biz gaylar biraz narin varlıklarız. Olduğumuz kişi olmaktan utanmamalıyız.
Onur yürüyüşü çok kalabalıktı. Özellikle gezi olaylarındaki mükemmel birlikteliklerin de bu durumu tetiklediğini düşünüyorum. Ama yine de bir melankolizme kapılmadan edemedim. Sevgilim cok onurlu ve mutluydu. Onun için büyük bir başarıydı bu durum. Çok haklıydı da. Bense insanların bastırılmışlığını gördüm gözlerinde. Kendilerini saklamaktan bıktıkları için cok net bir dışa vurumdu bu. Elbette yürüyüş karnaval konseptinde tasarlanılmıştı. Ancak ben hetero bireylerin bizim daha sevgi odaklı olduğumuzu görmesini isterdim. Ne biliyim bak ne çok gay varmış değil de; ya aslında bizden farkları yok, coğu özünde iyi insan sadece kadını, erkeği, kadın ya da erkek olmayı seviyorlar demelerini hedefleyen bir yürüyüş olmasını isterdim. Sevgilisi olan LGBT üyelerinin el ele tutuşarak yürümesini isterdim. Elbet ben de dahil olmak üzere yürüyenler vardı ama çok az kişi bizim gibi samimiydi. Bunu yaygınlaştırmadığımız sürece bu durum yadırganmaya devam edecek. Burada bir kopukluk var. Sizi seven insanlara tam anlamıyla dürüst olabilecek ve bunun huzuru ile yaşayabileceksiniz. Sadece bizi bilmeleri ve ne kadar çok olduğumuzu öğrenmeleri gerekiyor. Bizi öldürmeyen melankoli güçlendirirmiş. Güçlenerek onurumuzla yaşayabileceğimiz bir alan için lütfen duyarsız kalmayın. Sizi seviyor ve çok öpüyorum.
- melankolik bir gay
